Pilotażowy program „Sprawny dojazd”
Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych uprzejmie informuje, iż biorąc pod uwagę wysokość środków finansowych, które zostały ujęte w projekcie Budżetu Państwa na 2009 r. – plan finansowy PFRON (1 mln zł), w bieżącym roku nie jest przewidywany nabór wniosków w ramach programu. Dostępne środki w pierwszej kolejności muszą zaspokoić zobowiązania finansowe PFRON, wynikające z realizacji umów zawartych w ramach programu w 2008 roku.
Jednocześnie informujemy, że w 2009 roku wystąpią znaczne ograniczenia w finansowaniu dotychczas realizowanych programów, bowiem Fundusz dysponować będzie środkami stanowiącymi ok. 42% wydatków planowanych na realizację programów w 2008 roku. Sytuacja ta wymusza zmniejszenie zakresu dotychczas realizowanych form wsparcia w tym tytule. Obecnie analizowany jest zakres podmiotowy i przedmiotowy programów realizowanych w 2009 roku, odpowiednie decyzje podejmowane będą w najbliższym czasie.
Ze wstępnej analizy stopnia zaspokojenia potrzeb w ramach pilotażowego programu „Sprawny dojazd” i oceny jego efektywności wynika, że:
- Osiągnięty wskaźnik zaspokojenia potrzeb w ramach programu jest niezadowalający. Zainteresowanie dofinansowaniem zakupu samochodu, pomimo wysokich nakładów finansowych PFRON przekroczyło możliwości sfinansowania tej formy wsparcia.
- Jednocześnie, do Funduszu docierają krytyczne uwagi co do kryteriów uczestnictwa w programie, które postulatywnie zmierzały do rozszerzenia zakresu podmiotowego tej formy wsparcia, w taki sposób, aby pomoc w zakupie samochodu zapewnić wszystkim osobom niepełnosprawnym. Prognozowane wydatki Funduszu w takim przypadku wskazują, że program można ocenić jako niewydolny, by sprostać oczekiwaniom środowiska osób niepełnosprawnych, nawet w hipotetycznym przypadku zaniechania wszelkich innych ustawowych zadań Funduszu.
- Wkład finansowy ze środków publicznych w przypadku zakupu samochodu, jest niewspółmiernie wysoki do uzyskanego efektu. Efekty realizacji programu nie mają także zadowalającego wpływu na poprawę sytuacji osoby niepełnosprawnej na rynku pracy, nie dają gwarancji utrzymania zatrudnienia. W tym aspekcie znacznie lepszego efektu oczekujemy po realizacji programów prozatrudnieniowych i proedukacyjnych („Telepraca”, oraz „Student II”).
- Z ekonomicznego punktu widzenia, kosztowne i jednorazowe wsparcie w zakupie samochodu przynoszące mniejsze korzyści dla osoby niepełnosprawnej aniżeli skuteczne i cykliczne, a w zawężonym zakresie dofinansowanie np. kosztów nauki – nie jest uzasadnione. Publiczny wkład finansowy w edukację osób niepełnosprawnych jest najlepszą lokatą tych środków, gdyż zwiększa potencjał osoby niepełnosprawnej na rynku pracy, dając gwarancję życiowej samodzielności i naturalnego ograniczenia dalsze go wspierania ze środków publicznych.
- Przyjęte do oceny skuteczności działania programu wskaźniki produktu zostały osiągnięte.
Źródło: http://www.pfron.org.pl/